به گزارش افقنا، به نقل از خبرگزاری مهر به نقل از نیواطلس، این پلاستیک در آب دریا به غذا برای آبزیان تجزیه می شود و علاوه بر آن قابلیت خودترمیم شوندگی و به خاطر آوردن اشکال پیشین خود را دارد.
پلاستیک در دنیای مدرن در همه جا دیده می شود. سختی آن سبب شده ماده ای کارآمد برای هرچیز از اقلام خانگی گرفته تا قطعات خودرو باشد اما همین سختی اجازه نمی دهد این ماده به راحتی بازیافت شود یا از بین برود.
محققان دانشگاه توکیو در پژوهشی جدید یک نوع ماده پلاستیک توسعه داده اند که به راحتی در واحد بازیافت یا طبیعت تجزیه می شود. این ماده دسته ای از پلاستیک ها است که ویتریمر رزین اپوکسی نام دارند. این پلاستیک ها در دمای اتاق مقاوم هستند اما می توان با اندکی گرما، شکل و قالب آنها را تغییر داد. به طور معمول ویتریمر ها شکننده هستند اما محققان با افزودن مولکول های پلی روتاکسان(polyrotaxane) آنها را تقویت کردند.
نتیجه حاصل نوعی پلاستیک است که VPR نام دارد و طیف وسیعی از مزایای مواد مشابه را دارد. در آزمایش ها این ماده خراشیده شد اما هنگامیکه تا دمای ۱۵۰ درجه سانتیگراد گرم شد توانست در ۶۰ ثانیه به طور کامل خود را ترمیم کند. زمانیکه ماده در قالبی به شکل یک ماهیخوار درآمد و سپس صاف شد، توانست پس از گرم شدن، دوباره تا شود و به شکل پرنده درآید.
پلاستیک VPR راحت تر تجزیه می شود. پیوندهای مولکولی آن با استفاده از گرما و یک ماده حلال از بین می رود و فقط مواد تشکیل دهنده خام باقی می مانند که می توان آن را به شکلی جدید تبدیل کرد.
حتی اگر ماده مذکور در محیط زیست رها شود، چالش های کمتری نسبت به انواع دیگر پلاستیک ایجاد می کند. محققان برای نشان دادن این امر آن را به مدت ۳۰ روز در آب دریا فرو بردند. در آن زمان ۲۵ درصد ماده در محیط زیست تجزیه شد و مولکول هایی را آزاد کرد که در حقیقت غذایی برای آبزیان بودند.
شوتا آندو مولف ارشد پژوهش می گوید: VPR در مقایسه با یک ویتریمر رزین اپوکسی معمول ۵ بار نسبت به شکستن مقاوم تر است. همچنین این ماده در مقایسه با ویتریمر های معمول ۱۵ بار سریع‌تر خود را ترمیم و می‌تواند شکل اصلی خود را ۲ بار سریع‌تر بازیابی کند و می‌تواند ۱۰ برابر سریع‌تر از نظر شیمیایی بازیافت شود.
به گفته محققان ماده مذکور کاربردهای زیادی دارد. می توان آن را به عنوان ماده زیرساخت در جاده ها و پل هایی به کار برد که بیشتر اوقات از رزین اپوکسی در ترکیب با موادی مانند بتن و کربن ساخته می شوند. با استفاده از ماده جدید نگهداری زیرساخت ها نیز آسان تر می شود زیرا قدرتمندتر خواهند بود و با استفاده از گرما ترمیم می شوند.
