غربت “موسیقی اندیشمند ایرانی” و قربت “موسیقی تجاری پاپ” در وزارت ارشاد

به گزارش خبرنگار فرهنگی افقنا، به نقل از تسنیم، اهالی موسیقی در بخش‌هایِ غیر از موسیقیِ پاپ، تقریبا دو راهِ مهم برای کسب درآمد و گذرانِ امور زندگی دارند؛ یکی برگزاری اجراهای زنده و دیگری تدریسِ موسیقی به هنرجویان است. البته اهالی موسیقی در ژانرهای مختلف، راه‌های دیگری هم برای کسب درآمد دارند، اما این دو مورد از مهمترین‌هایش هستند.

اسفند سال 1398 بود که با شیوع ویروس کرونا، تمام اجراهای صحنه‌ای با حضور تماشاگران لغو و کلاس‌های موسیقی با حضور هنرجویان هم تعطیل شد. البته گاهی اجراهایی آنلاین تهیه و پخش می‌شد که درآمد این اجراها تنها به عده‌ی معدودی از اهالی موسیقی می‌رسید. از سوی دیگر کلاس‌های آنلاین هم بخشی از تعطیلیِ کلاس‌های حضوری را جبران کرد؛ اما همچنان میزان خسارتِ کرونا برای اهالی موسیقی بالا بود و هست.

حدود 22 ماه اهالی موسیقیِ ایرانی، موسیقی کلاسیک و موسیقی نواحی با نداری و قطع راه‌های کسب درآمدشان مواجه شدند؛ اتفاقی که بی‌شک حمایت‌های اساسی از سوی دولت‌ها را می‌طلبید.
در این میان کسی نگرانِ اهالی موسیقی پاپ نبود؛ چرا که آنها پیش از شیوع ویروس کرونا آنقدر درآمد بالایی داشتند که حتی دو سال تعطیلیِ اجراهایشان هم خیلی برایشان نگران کننده نبود.

دولت دوازدهم که حمایتی از هنرمندان موسیقی نداشت؛ شاهکارِ حمایتی آن دولت در حدِ چند کمکِ مالیِ‌ ناچیز از طریق صندوق اعتباری هنر بود. مبالغی که در مقابلِ هزینه‌های سرسام‌آورِ زندگی به مانند قطره‌ای بود در مقابل اقیانوسی…

در دولت سیزدهم اما انتظارات بسیار زیاد بود. چند ماه نخستِ شروع کار دولت سیزدهم به انتظار و جاافتادنِ دولت گذشت.

مدیر کل دفتر موسیقی به مرکز کتاب رفت و در عین حال سرپرست دفتر موسیقی هم باقی ماند. معاونت هنری وزارت ارشاد چند ماه با سرپرست اداره شد و هنوز هم تکلیف برخی بخش‌ها نامشخص است.

هفته گذشته بود که خبری مبنی بر دیدار اهالی موسیقی با وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی منتشر شد. خبری که فقط تیتر آن جالب بود. چرا که متن خبر جز یأس و ناامیدی پیام دیگری برای اهالی موسیقی نداشت.

دیدار وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی با اهالی موسیقی با عنوانِ آسیب شناسیِ‌ حوزه موسیقی برگزار شد. اما باید بدانیم چه کسانی در این دیدار حضور داشتند و از کدام ژانر موسیقی بودند که می‌خواستند به آسیب‌شناسی موسیقی بپردازند.

سالار عقیلی، محمد علیزاده، بابک جهانبخش، اشوان، محسن ابراهیم زاده، مهدی دارابی، رضا بهرام، علی رهبری(خواننده)، آرین بهاری، گرشا رضایی، مهدی احمدوند و هادی زینتی خوانندگان حاضر در این جلسه بودند.

در میان این نام‌ها هستند خوانندگانی که در همین ماه‌های گذشته ویدیویِ پلی‌بکِ آنها در کنسرتِ رسمی‌شان منتشر شده است! در میان این نام‌ها هستند خوانندگانی که ترانه‌هایشان در نازل‌ترین سطح ممکن قرار دارند؛ به راستی آقای وزیر در جلسه با این خوانندگان، کدام آسیبِ حوزه موسیقی را شناسایی کرده است?

محمدحسین توتونچیان، محمد حاتم‌پور، مهدی کرد، مجید عبدی، مجتبی امینی و حامد کولیوند هم به عنوان تهیه‌کنندگان موسیقی پاپ در این جلسه حضور داشتند.

این یعنی حاضران در این جلسه از اهالی موسیقی پاپ بودند. جالب اینجاست که موسیقی پاپ در کشورمان پردرآمدترین بخش موسیقی است. اهالی موسیقی پاپ کمترین نیاز به کمک و حمایت از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را دارند.

حال پرسش اصلی اینجاست که چرا باید وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی فقط با این قشر از اهالی موسیقی چنین دیداری داشته باشد؟ آن هم در حالی که موسیقی ایرانی، موسیقی نواحی، موسیقی کلاسیک و دیگر ژانرهای موسیقی بیشترین فشار مالی را تحمل می‌کنند و تقریبا در حال نابودی هستند.

وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان متولی اصلی فرهنگ و هنر کشور، وظیفه‌ی حمایت از هنرهای اصیل و اندیشمند را دارد؛ نه حمایت از نوعی از موسیقی که خودش تجارتی بزرگ است و درآمدهای هنگفتی هم دارد.

اکنون که این یادداشت نوشته می‌شود، حدود یک ماه از آغازِ برگزاری کنسرت‌ها با حضور تماشاگران می‌گذرد؛ یعنی یک ماه است که محدودیت‌های کرونایی برداشته شده و اجراها روال عادی خود را در پی گرفته‌اند.

در این میان اما هیچ کنسرتی در ژانر موسیقی ایرانی برگزار نشده است! جدول برگزاری کنسرت‌ها هم نشان می‌دهد که تا حدود اواسط بهمن هم هیچ خبری از کنسرتی نیست که روایتگرِ موسیقیِ ردیف دستگاهی ایران باشد.

این همان موسیقیِ اصیل و با ریشه ایران است که متاسفانه هیچ حمایتی از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ندارد؛ پس هنرمندان این عرصه هیچ انگیزه‌ای برای اجرای صحنه‌ای نخواهند داشت.

در همین حال است که محمدمهدی اسماعیلی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، نشست صمیمانه‌ای با اهالی موسیقی پاپ برگزار می‌کند تا به آسیب‌شناسیِ موسیقی بپردازد! به راستی کدام آسیب‌شناسی!

واکنش‌های اهالیِ واقعی موسیقی به دیدارِ آقای وزیر با اهالی موسیقی پاپ، نشانگرِ موجی از ناامیدی در عرصه موسیقی‌های اندیشمند بود. این دیدار پیامی واضح برای هنرمندان داشت و آن هم این بود که وزارت ارشاد هم درگیرِ جذابیت‌های ظاهریِ موسیقی پاپ شده است و گویا موسیقی‌هایی که ریشه در اصالت‌ها دارند و مخاطب را به اندیشیدن دعوت می‌کنند؛ برای وزارت ارشاد چندان جذاب نیستند؛ که اگر بودند می‌بایست نخستین دیدارِ آقای وزیر با اهالی این موزیک می‌بود و با حضور موزیسین‌های کارکشته است که می‌توان به آسیب‌شناسیِ موسیقی پرداخت نه با حضور چند خواننده پاپ که سابقه هنری برخی از آنها به یک یا دو سال هم نمی‌رسد.

کنسرت شهرام ناظری و همایون شجریان در پاریس

انتهای پیام/